کارآفرینی عشق می خواهد - وبلاگ نهاد جامعه

به گزارش وبلاگ نهاد جامعه، 4 سال بیشتر نداشت؛ وقتی سوزن دوزی را از عمه اش یاد گرفت و با کشف استعداد درونی خود به کسب مهارت های مختلف هنری پرداخت.

وبلاگ نهاد جامعه- زهرا بلندی: آن روزها فقط از سر عشق و علاقه به فعالیت هنری می پرداخت و فکرش را نمی کرد روزی مدیریت یک گالری و کارگاه هنری را به عهده بگیرد و ضمن تربیت هنرجویان در رشته های معرق کاری، موسیقی، شمع سازی، نقاشی و ساخت تابلو برای آنها اشتغال هم ایجاد کند. جهان غفوری دختر 37 ساله ای است که با کسب مهارت در رشته های مختلف هنری، از 10 سال پیش محصولاتش را به فراوری انبوه رسانده است. با او که هم اکنون مدیریت گالری هنری بوستان بانوان در منطقه 19 را به عهده گرفته، بیشتر آشنا می شویم.

در روزهای شیوع ویروس کرونا، تعداد مراجعه کنندگان به گالری هنری بوستان بانوان بسیار محدود شده، برگزاری نمایشگاه های صنایع دستی به صفر رسیده و به طور کلی کسب و کارش با افت شدیدی روبه رو شده است. با این وجود جهان غفوری هنرمند و کارآفرین 37 ساله دست از کار نکشیده و هر روز صبح زود در گالری را باز می نماید و مشغول کار می گردد. صدای نوحه که از ساختمان گالری به گوش می رسد، فضای خلوت بوستان بانوان را معنوی نموده است. جز کارکنان گالری، کسی در مجموعه حضور ندارد. همه چیز سرجایش قرار گرفته است. کلاس ها و کارگاه ها مرتب و آثار هنری با نظم و سلیقه ای خاص در گوشه و کنار سالن چنان چیده شده که گویی آماده میزبانی از گروهی بازدیدکننده است. وقتی برای گفت وگو با غفوری در گوشه دنج گالری می نشینیم، با اشاره به اینکه از 4 سالگی به واسطه عمه اش با هنر آشنا شده است، می گوید: با نشستن کنار عمه و چیزهایی که او با حوصله به من می آموخت، سوزن دوزی و گلدوزی را به طور حرفه ای یاد گرفتم تا حدی که حتی دوران ابتدایی اغلب به عنوان هدیه روز معلم، تابلوهای سوزن دوزی خودم را به معلم هایم هدیه می دادم. او با اشاره به ورودش به رشته های دیگر هنری می گوید: 10 ساله بودم که در دوره های آموزشی معرق کاری فرهنگسرای خاوران شرکت کردم. در کمتر از 2 سال در این رشته مهارت کسب کردم و با شرکت در مسابقات کشوری، طی 3 سال به صورت پی در پی پیروز به کسب مقام اول کشوری در این رشته شدم. دانش آموز سال اول دبیرستان بودم که دوره های نقاشی رنگ روغن و پس از آن دوره های آموزشی موسیقی سه تار را گذراندم.

• 18 سالگی، ورود به جهانی فراوری و کار

با این حجم از مهارت هنری بیشتر دوستان و آشنایان اصرار داشتند که او در رشته هنر تحصیل کند، اما به دلیل علاقه همزمانش به رشته ریاضی ترجیح داد علاوه بر دنبال کردن هنر به صورت حرفه ای، در دانشگاه یکی از رشته های مرتبط با ریاضی را دنبال کند. این کارشناس ارشد رشته عمران با بیان این موضوع می گوید: 10 سال است که پروانه اشتغال نظام مهندسی را دارم و به عنوان مهندس ناظر به صورت پروژه ای با سازمان نظام مهندسی همکاری می کنم. او با یادآوری دوران دانشجویی و تلاشش برای کسب درآمد می گوید: ابتدا با دریافت سفارش کار معرق و نقاشی، تاحدودی کسب درآمد می کردم، اما دنبال کاری جدی تر بودم. سال اول دانشگاه شروع کردم به یادگیری شمع سازی. با تحقیق و مطالعه، کارم را با ساخت چند شمع شروع کردم و با دریافت سفارش های متعدد، کم کم فعالیتم جدی تر شد و به مرور زمان بین فامیل و دوستان به فراوریکننده شمع معروف شدم. او به شروع همکاری اش با توزیع کنندگان شمع در محله های مختلف و بازار می گوید: آن روزها بازار عکس های دیجیتالی آنقدر داغ نبود. با توجه به اینکه پدرم عکاس بود، از نمونه کارهایم عکس گرفت و برایم یک کاتالوگ درست کرد. آن را در دست گرفتم و شروع کردم به بازاریابی. کارهایم را به مغازه های مختلف شهر معرفی کردم و با استقبال خوب فروشندگان، در مدتی کوتاه سفارشاتم به هفته ای حدود 400 شمع رسید. آن روزها بخشی از خانه را به کارگاه اختصاص داده بودم و با همراهی مادرم به فراوری شمع می پرداختم. به مرور زمان حجم درخواست ها و به تبع آن فراوریات خیلی زیاد شد.

غفوری با اشاره به اینکه کار کردن با آن شرایط در خانه سخت شد و 2 سال بعد اقدام به راه اندازی یک کارگاه فراوری شمع کرد، می گوید: کارگاهم در محله دولت آباد بود و کارمان به صورت 3 نفره با همراهی مادرم و یک نیروی کار دیگر شروع شد، اما با افزایش تعداد سفارش ها و رسیدن آن به هفته ای حدود 2 وانت، به تعداد کارکنان کارگاه هم اضافه شد و برای 5 نفردیگر هم اشتغالزایی کردم.

• از آموزش به علاقه مندان تا کارآفرینی

خودش ساکن محله کیانشهر است، اما به دلیل حضور مکرر در خانه پدرعظیمش که در محله خانی آبادنو واقع شده است، به خوبی منطقه 19 را می شناسد. وقتی از دلیل شروع فعالیتش در این محله و مدیریت گالری هنری بوستان بانوان منطقه 19 سؤال می کنیم، می گوید: حدود 5 سال پیش همراه نیروهای کارگاه برای تفریح یک روزه به این مجموعه در بوستان ولایت آمدیم. در اینجا به صورت اتفاقی یکی از دوستان قدیمی ام را دیدم. او وقتی متوجه فعالیتم شد، مرا به مدیر وقت مجموعه معرفی کرد تا گالری هنری این مجموعه را فعال کنم و ضمن انتقال کارگاهم به گالری هنری بوستان بانوان، در جذب نیروی کار از بین بانوان ساکن منطقه 19 هم اقدام کنم. این بانوی هنرمند با بیان اینکه از آن پس بچه ها 4 ساله تا بانوان میانسال منطقه 19 و مناطق همجوار آن عضو ثابت این گالری شدند، می گوید: هنرهایی همچون نقاشی و خلاقیت کودک، سفال، نقاشی و طراحی عظیمسالان، نقاشی برجسته، شمع سازی، قالیبافی، سفره آرایی، چرم دوزی، ویترای، شیرینی پزی و... در اینجا آموزش داده می گردد. بسیاری از هنرجویان بعد از گذراندن دوره های آموزشی در کارگاه مشغول به کار شده و عده ای دیگر شخصاً به فراوری و فروش محصولاتشان می پردازند. این درحالی است که ما هم با برگزاری جشنواره و نمایشگاه در مناسبت های مختلف، آثار آنها را برای فروش عرضه می کنیم.

• در انتظار نابودی کرونا و بازگشت نیروها

وقتی درباره تعداد نیروهایی که در این مجموعه فعالیت دارند سؤال می کنیم، غفوری می گوید: اینجا 12 مربی مشغول کار هستند که متأسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا، تعداد هنرجویان آنها خیلی کم شده است. بیشتر کلاس ها مجازی برگزار می گردد و قاعدتاً نمایشگاه های مناسبتی هم تعطیل است. این بانوی کارآفرین به کارگاهی که در آن شمع، جاشمعی چوبی و تابلوهای برجسته فراوری شده و برای فروش به عظیم ترین توزیع کنندگان شمع و تابلو عرضه می گردد، می گوید: قبل از شیوع ویروس کرونا 4 خانم اینجا کار می کردند و 6 نفر هم در منزل مشغول کار فراوری شمع و تابلو بودند، اما با وضعیتی که ویروس کرونا به وجود آورده و کاهش تعداد سفارش ها، اکنون فقط 2 نیروی کار همراه من و مادرم در اینجا مشغول کار هستند. غفوری به قابلمه های فراوری شمع که مدت زیادی است دست نخورده مانده و تابلوهای نیمه تمامی که در یکی از کارگاه ها قرار گرفته اشاره می نماید و می گوید: تا قبل از شیوع کرونا، فروش بسیار بالایی داشتیم و حتی آمادگی جذب نیروهای بیشتر هم برای کارگاه فراهم بود، اما باتوجه به اینکه فراوریاتمان جزء کالاهای تزیینی است و این روزها ضرورتی برای خرید آنها وجود ندارد، کسب و کارمان تعریفی ندارد و فقط برای عشقی که به هنر داریم، هر روز در گالری را باز می کنیم.

وی ادامه می دهد: در گالری به صورت حضوری از 8 تا 18 جوابگوی شهروندان هستم. در صفحه اینستاگرامی هم برای بچه ها کلاس های آموزش رایگان نقاشی برگزار و آنها را به شرکت در مسابقات هنری دعوت می کنم. با این حال امیدوارم هرچه زودتر شرایط به حالت طبیعی برگردد و با رونق دریافت کارگاه، خدمتگزار نیروهای بیشتری باشیم.

• همراهان همیشگی دختر

مادر و پدر عظیم ترین حامی و همراهانی هستند که این دختر هنرمند بین صحبت هایش از آنها یاد می نماید. پدر با باور به استعدادهای فرزند و مادر با همراهی همیشگی دخترش در پیروزیت او تأثیر به سزایی داشته اند. تمام مدتی که غفوری در حال صحبت کردن است، مادرش در یکی از اتاق های کارگاه مشغول تکمیل یک تابلو برجسته است. بعد از خاتمه صحبت با او به سمت مادرش طاهره کمیجانی می رویم. این بانوی 59 ساله درباره حضور در کنار دخترش می گوید: از کودکی به هنر بافتنی و خیاطی علاقه داشتم و آنها را از مادرم یاد گرفتم. از سال 1385 وقتی دخترم تصمیم گرفت در خانه شمع فراوری کند، این کار را از او یاد گرفتم و به عنوان دستیار همراهی اش کردم. بعد از راه اندازی کارگاه هم به عنوان نخستین نیروی کار در کنارش مشغول شدم و به مرور زمان ساخت تابلوهای برجسته را هم یاد گرفتم. مادر با نگاه بی آلایش و مملو از محبت به مهارت نسبی اش در انجام کارهای فنی گالری اشاره نموده و می گوید: اگر اینجا احتیاج به انجام کارهای فنی باشد، تا حد امکان خودم انجام می دهم و به طور کلی در نبود دخترم مدیریت مجموعه با من است. او با خوشحالی از فعالیت در کنار دخترش یاد نموده و در این باره می گوید: حضور در اینجا علاوه بر تأثیرات مثبت روحی منبع درآمدی برای خانواده است و من هم از اینکه در این کار سهیم هستم خیلی خوشحالم.

• فروشنده بودم اما هنرمند شدم

هدی ضیائیان 27 ساله، از 5 سال پیش در این مجموعه مشغول به کار شده است. او ضمن ابراز رضایت از فعالیت در چنین محیطی می گوید: دنبال کار بودم و کار کردن در گالری هنری، آن هم در بوستان بانوان که تا محل زندگی ام فاصله چندانی ندارد، یکی از ایده آل هایم بود که به آن رسیدم. ابتدا به عنوان فروشنده کافی شاپ در اینجا مشغول به کار شدم، اما با محبت های خانم غفوری، طی یک ماه شمع سازی را یاد گرفتم. بعد از مدتی کوتاه ساخت تابلوهای برجسته را هم یاد گرفتم و بخش عمده کارم به فعالیت در بخش فراوری تبدیل شد. ضیائیان با بیان اینکه فعالیت در این محیط برای اوآرامش زیادی به همراه دارد، می گوید: در اینجا علاوه بر کسب درآمد، مهارت های جدیدی یاد گرفته ام که حتی اگر روزی از اینجا هم بروم برایم پرکاربرد خواهد بود.

• فرصتی برای فراوری انبوه محصولات

ندا حمدی / هنرمند

ندا حمدی هنرمند 32 ساله شاغل در این مجموعه است که با اشتیاق از نخستین روزهای حضورش در اینجا یاد نموده و می گوید: یادگیری نقاشی را از سال 1387 به صورت جدی شروع کردم. با کسب مدرک از سازمان فنی و حرفه ای، کارم را با آموزش نقاشی به بچه ها در دوره های پیش دبستانی شروع کردم، اما همواره دوست داشتم در محیطی عظیم تر کار کنم. این ساکن محله شریعتی با بیان اینکه همواره وقتی برای تفریح به بوستان ولایت و بوستان بانوان می آمد، حین رد شدن از جلو در بسته گالری دلش می گرفت، می گوید: دوست داشتم یک روز اینجا به یک گالری واقعی تبدیل گردد و من هم بتوانم در آن مشغول کار شوم. در حوزه آموزش فعالیت کنم و به فراوری محصولات هنری بپردازم. حمدی با بیان اینکه حدود 5 سال پیش به عنوان هنرمند و فراوریکننده آثار هنری در یکی از غرفه های نمایشگاه بوستان بانوان شرکت نموده و آنجا با غفوری آشنا شده است، می گوید: از علاقه ام برای کار در گالری هنری به او گفتم. چندماه بعد با من تماس دریافتد و از سال 1394 فعالیتم در اینجا شروع شد. اکنون در اینجا به آموزش نقاشی کودک، خلاقیت، بازی با رنگ ها می پردازم و به هنرجویان نوجوان هم نقاشی رنگ روغن آموزش می دهم. حدود یک سال و نیم است که در بخش فراوری هم به آماده سازی تابلوهای نقاشی برجسته و ورقه طلا می پردازم.

او درباره مزایای اشتغال در این گالری می گوید: مزایای کار در اینجا فراوری انبوه و ارتباط با توزیع کنندگان عظیم است. این درحالی است که اگر قرار بود تنها کار کنم، نمی توانستم این حجم از سفارش را دریافت کنم که این موهبت را مدیون ارتباطات خوب خانم غفوری و محبت های ایشان هستم. همچنین لازم می دانم از همکاری اداره امور بانوان شهرداری منطقه 19 و مدیریت بوستان بانوان قدردانی کنم که باعث شدند بانوان زیادی در اینجا آموزش ببینند و در رشته های مختلف مشغول فعالیت شوند.