سیمون دوبووار؛ نویسنده ای که برای حقوق زنان می جنگید - وبلاگ نهاد جامعه

به گزارش وبلاگ نهاد جامعه، سیمون دوبووار با نام کامل سیمون لوسی ارنستین ماری برتراند دو بووار، متولد 9 ژانویه سال 1908 در پاریس است. او در خانواده ای کاتولیک به جهان آمد و در دوران نوجوانی به مدرسه کاتولیکی رفت. حرف دو قبل از نام خوانوادگی دوبووار نشان از خانواده اشرافی دارد، اما پدرش ثروتی نداشت. سیمون آن قدر مذهبی بود که می خواست راهبه شود ولی در 14 سالگی دچار بحران اعتقاداتی شد و در نهایت خودش را آتئیست معرفی کرد. سیمون بر خلاف دختران دور و اطرافش، به تحصیل علاقه داشت و فقط رویای ازدواج در سر نداشت. در 18 سالگی خانه را به خاطر تحصیل در دانشگاه سوربن ترک کرد و آنجا فلسفه خواند. او امتحانات و سرانجام نامه اش را سال 1929 درباره ریاضیدان و فیلسوف آلمانی گوتفرید ویلهلم لایبنیتس به سرانجام رساند و در همان سال با ژان پل سارتر آشنا شد. این ملاقات رابطه ای پایدار بینشان به وجود آورد که هم زندگی شخصی و شغلی آن ها و هم باورهای فلسفی اشان را به شدت تحت تأثیر قرار داد. سیمون در گروهی متشکل از دانشجویان مدرسه اکول نورمال پاریس عضو شد که ژان پل سارتر هم در آن گروه حضور داشت ولی خود دوبووار دانشجوی این مدرسه نبود.

• کتاب های جین آستین؛ عاشقانه های کلاسیک دوست داشتنی برای همه دوران ها

سیمون دوبووار در دهه 1930 مشغول به تدریس فلسفه و ادبیات بود، اما در طول جنگ جهانی دوم پس از اشغال پاریس توسط ارتش آلمان، از سمتش کنار گذاشته شد. دوبووار بسیاری از تفکرات و نوشته های خود را به تحقیق درباره پیری و مرگ اختصاص داد. دوبووار کتاب مرگ بسیار آرام را در سال1964 چاپ کرد. در این کتاب به خاطرات و احساسات اعضای خانواده اش در هفته های سرانجامی زندگی مادرش، پرداخته است.

محتوای کتاب های سیمون دوبووار

سیمون دوبووار یکی از برجسته ترین فیلسوفان و نویسندگان اگزیستانسیالیست فرانسوی است. او در کنار دیگر اگزیستانسیالیست های مشهور مثل ژان پل سارتر، آلبر کامو و موریس مرلوپونتی، مجموعه ای غنی از نوشته ها را به وجود آورد که شامل آثاری در زمینه اخلاق، فمینیسم، رمان، زندگی نامه و سیاست بود. سبک او ابعاد مختلف سیاسی و اخلاقی را در برداشت. از نظر او مسأله ذهنیت و عقل ستیزی پاسخی به مسائل جنسیتی است و او در همه داستان هایش به اثبات این قضیه پرداخته است. تمامی آثارش آزادی، مسؤولیت و ابهام و مضامین اصلی فلسفه وجودگرایی را بیان می کند. او فردی کاملا روشن فکر و نسبت به مسائل عصر خودش کاملا متعهد بود.

سیمون دوبووار در طول زندگی طولانی خود آثار زیادی را منتشر کرد که اغلب دارای مضامین اگزیستانسیالیستی بودند. از جمله آثار مهم او کتاب جنس دوم است که کتاب پیش گامی در زمینه جنبش فمینیسم مدرن محسوب می شود. این کتاب که سال 1949 منتشر شد، تقریبا 1000 صفحه انتقاد از مرد سالاری و جایگاه درجه دویی است که در طول تاریخ به زنان داده شده است. این کتاب با جنجال های زیادی روبه رو شد و واتیکان این اثر را در لیست متون ممنوعه کلیسا قرار داد.

سیمین دوبووار در قسمت هایی از کتاب خاطرات خود نوشته است: ژاک، شاعران و نویسندگان زیادی را می شناخت که من درباره آن ها هیچ چیزی نمی دانستم. همراه با او معمولا همهمه ای دور از جهانی که دروازه هایش به روی من بسته بود، به خانه می آمد. وای که چقدر دلم می خواست در این جهان جست وجو کنم. پدر با غرور می گفت: سیمون ذهن مردها را دارد، مثل مردها فکر می کند. اصلا یک پا مرد است. با این همه با من مثل دختر بچه ها رفتار می کرد. ژاک و دوستانش کتاب های واقعی می خواندند و در جریان تمام وقایع روز بودند. آن ها در فضایی باز و آزاد زندگی می کردند و من محبوس کودکستان بودم.

دیدگاه فکری و مرگ سیمون دوبووار

سیمون دوبووار بعد از سال 1968 به عنوان مادر فمینیسم شناخته می شود. زمانی که سیمون دوبوار از حقوق زنان می نوشت، فمینیسم به صورت امروزی توسعه پیدا نکرده بود و سال های زیادی طول کشید تا نظریه فمینیسم (طرفداری و دفاع از حقوق زنان) رشد کند. سیمون دوبووار در جریان مطالعاتش به این نتیجه رسیده بود که حتی در مطالعات فلسفی، زن در جایگاهی پایین تر از مردان قرار گرفته است.

در قسمتی از مصاحبه آلیس شواتزر با سیمون دوبووار و ژان پل سارتر می خوانیم:

سیمون دوبووار 14 آوریل سال 1986 به دلیل بیماری ذات الریه در پاریس درگذشت و در کنار سارتر به خاک سپرده شد. پس از مرگش چند مجموعه از یادداشت ها، خاطرات و نامه هایش منتشر شدند.

کتاب های سیمون دوبووار

نوشته های او شامل رمان، مونوگرافی درباره فلسفه، مسائل سیاسی و اجتماعی، مقاله و زندگی نامه است. سیمون را بیشتر به خاطر رمان های فلسفی اش، از جمله او آمد که بماند و ماندارین ها می شناسند، اما مشهورترین اثر او کتاب جنس دوم است که یکی از مبانی فمینیسم معاصر محسوب می شود. دوبووار سال 1945، عضو تحریریه نشریه دوران تازه شد. این نشریه به دست ژان پل سارتر اداره می شد.

چندین جلد از کارهای سیمون دوبووار از جمله خاطرات یک دختر مطیع، شاهدی بر زندگی من، به نوشتن زندگی نامه اش اختصاص پیدا کرده است.

1. جنس دوم

کتاب جنس دوم اثر سیمون دوبووار، سال 1949 نوشته شده است. این کتاب توسط قاسم صنعوی به فارسی ترجمه شده است و به تجزیه و تحلیل ستمی که در طول تاریخ به جنس زن شده است می پردازد. کمتر کسی را می توان پیدا کرد که مطالعه های علمی درباره جنبش های زنان و فمینیسم داشته باشد ولی این کتاب را نخوانده باشد.

همه مدافعان ساختارهای کهن، از کلیسا گرفته تا مجمع های محافظه کار با کتاب جنس دوم دشمن شدند و به سیمون دوبووار حمله کردند. دوبووار در این کتاب می پرسد که زن کیست و چرا به عنوان دیگری مطرح است، چرا جنس دوم است، چرا فرعی است، چرا در مقایسه با مرد کم ارزش است.

این کتاب به عنوان یکی از مهم ترین و قدیمی ترین آثار فمینیسم شناخته می شود.

در قسمتی از متن کتاب جنس دوم می خوانیم:

2. سوء تفاهم در مسکو

این کتاب شش سال بعد از مرگ سیمون دوبووار منشر شد و مهستی بحرینی آن را به فارسی ترجمه کرده است. مترجم در مقدمه درباره این کتاب نوشته است: این کتاب را نمی توان در زمره آثار اتوبیوگرافیک دوبووار به حساب آورد. این اثر مدتی پس از مرگ این نویسنده فرانسوی و در بین دست نوشته هایش کشف و منتشر شده است. این اثر همان تم و درون مایه همیشگی آثار دوبووار را دارد و قلمش مانند آثار دیگر او پخته و منسجم است. بووار با توانایی خاصی که در نگاه به جهان پیرامون خود داشت، در این داستان هم با نشان دادن چند صحنه کوتاه از زندگی روزمره در شوروی و گفت وگوها و بحث هایی که میان شخصیت های داستان درمی گیرد، تصویری از شوروی سابق را ترسیم کرده که با آنچه در روایت های رسمی او از سفرهای متعددش به شوروی؛ از آن جمله د کتاب دست آخر مانده است، هم خوانی کامل دارد.

در توضیحات پشت جلد کتاب سوء تفاهم در مسکو می خوانیم:

3. خون دیگران

ژان بلومارت راوی و شخصیت اصلی این کتاب است. همه داستان در طول یک شب بی سرانجام می گذرد که معشوق ژان به اسم هلن در بستر مرگ است. ژان بلومارت کسی است که هلن را به مأموریتی فرستاده است و این مأموریت باعث شده که هلن در بستر مرگ قرار بگیرد. در این داستان از طریق یک سری فلش بک، درباره دشخصیت ها و رابطه آن ها با یکدیگر خواهیم فهمید.

بر اساس این کتاب فیلمی به کارگردانی کلود شابرول در سال 1984 روی پرده رفت. خون دیگران نمایشی کاملا شگفت انگیز از مبارزات فرانسه است که منجر به حمله و آتش بس نازی ها می شود.

در قسمتی از کتاب خون دیگران می خوانیم: