عکس ، لویاتان کیهانی که تلسکوپ هابل ثبت کرد ، این خوشه بزرگ ستاره ای چقدر از ما فاصله دارد؟ - وبلاگ نهاد جامعه

به گزارش وبلاگ نهاد جامعه، تلسکوپ فضایی هابل تصویری از یک خوشه کهکشانی فوق العاده بزرگ را ثبت کرده که 2.6 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد.

به گزارش وبلاگ نهاد جامعه و به نقل از سایتک دیلی، تلسکوپ فضایی هابل لویاتان (هیولای اساطیری) کیهانی را ثبت کرد. خوشه بزرگ کهکشانی در مرکز تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا دیده می شود که تقریبا 2.6 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد. این لویاتان کیهانی با نام 2MASX J05101744-4519179 در طول موج های پرتو ایکس بسیار درخشان است.

رصد خوشه های کهکشانی مانند 2MASX J05101744-4519179 می تواند درک ما را از تکامل و فعل و انفعالات ماده تاریک و درخشان در خوشه های کهکشانی ارتقا دهد، و همچنین تلسکوپ های گرانشی قدرتمندی را مشاهده می کند که این تلسکوپ ها اجرام دور را از طریق بزرگنمایی عدسی گرانشی آشکار می کنند (اثری که گرانش روی نور می گذارد، گاهی به قدری شدید می شود که می تواند منجر به پدید آمدن تصاویری مجازی تحت عنوان سراب کیهانی یا عدسی گرانشی شود.) دانستن محل این عدسی ها می تواند مشاهدات آینده با تلسکوپ فضایی هابل و جیمزوب را امکان پذیر کند. خوشه 2MASX J05101744-4519179 در صورت فلکی سه پایه (Pictor) قرار گرفته است.

دو ابزار هابل برای ایجاد این تصویر به یکدیگر پیوستند: دوربین میدان گسترده 3 (WFC3) و دوربین پیشرفته برای نقشه برداری (ACS). هر دو ابزار نسل سومی هستند که تصاویری با کیفیت فوق العاده برای مطالعه طیف وسیعی از سوالات علمی ارائه می دهند. هر دو ابزار تصاویری از منطقه ها وسیعی از آسمان ارسال می کنند، اما قسمت های کمی متفاوت از طیف الکترومغناطیسی را مشاهده می کنند. WFC3 طیفی از اشعه ماوراء بنفش تا نور مرئی و مادون قرمز نزدیک را در برمی گیرد. برخلاف پوشش گسترده پانکروماتیک WFC3ا ابزار ACS برای مشاهده نور مرئی بهینه شده است.

بیشتر بخوانید:

• رازهای 150 میلیون ساله آب حبس شده اقیانوس ها در بلورهای نمک | رابطه عجیب ترکیبات اقیانوس با آب و هوا

دریافت با کیفیت عالی از هابل به ابزارهایی نیاز دارد که از سیستم های اپتیکی اصلاحی داخلی استفاده کنند تا اثرات انحراف آینه اولیه را تصحیح کنند. در طول ساخت هابل، یک ابزار معیوب باعث شد که آینه اولیه با دقت 0.0002 میلی متر به شکل نادرستی شکل بگیرد. یک ابزار اصلاحی به نام کوستار (COSTAR) برای توضیح این اختلاف کوچک ایجاد شد، و ابزارهای بعدی مانند WFC3 و ACS با اپتیک اصلاحی ساخته شدند.